- Βιβλιοκριτική: Άνθρωπος για Όλες τις Δουλειές – Τσαρλς Μπουκόφσκι - 25/09/2023
- Όταν μία αλλαγή κρίνεται απαραίτητη - 05/09/2023
- Βιβλιοκριτική: Νοέμβρης 9 – Colleen Hoover - 19/06/2023
Το Russian Doll είναι μία από τις πιο εκκεντρικές σειρές που έχουμε παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια στο Netflix. Εκκεντρική, βέβαια, με την καλή έννοια, μιας και σ’αυτή εντοπίζονται πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία: μεταξύ αυτών, μία αισθητική που κινείται ανάμεσα στο gothic και το ροκ, πρωτότυπες μα και διαχρονικές μουσικές και φυσικά, η πολυεπίπεδη ερμηνεία της Natasha Lyonne που αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο από μόνη της.
Ο 1ος κύκλος παίχτηκε το 2019 κι ύστερα από μία μεγάλη παύση λόγω της πανδημίας και των αλλεπάλληλων lockdown, η σειρά επέστρεψε για τον 2ο κύκλο της τον Απρίλιο του 2022. Η συγγραφική ομάδα της σειράς είναι, θα λέγαμε, γυναικοκρατούμενη και μεταξύ άλλων αποτελείται από τις Amy Poehler (γνωστή από το Parks and Recreation), Tami Sagher και βέβαια, την ίδια τη Natasha Lyonne.
Η 1η σεζόν κέρδισε αδιαμφισβήτητα τις εντυπώσεις για διάφορους λόγους, αλλά κυρίως με το παράδοξο θέμα της. Η Νάντια, ο χαρακτήρας που ερμηνεύει η Lyonne, είναι καταδικασμένη, όχι μόνο να ζει και να ξαναζεί το πάρτι των 36ων γενεθλίων της, αλλά και να μπλεχτεί σε μία λούπα θανάτου και ανάστασης. Η Νάντια ζει την «μέρα της Μαρμότας» και βλέπει την κάθε μέρα να τελειώνει με τον ξαφνικό θάνατό της, μόνο και μόνο για να επιστρέψει ξανά στο πάρτι, χωρίς να ξέρει το γιατί. Κάποια στιγμή, ανακαλύπτει πως δεν είναι μόνη της σ’αυτό, αφού στην ίδια λούπα βρίσκεται και ο Άλαν (Charlie Barnett). Η 1ης σεζόν τελείωσε ικανοποιητικά με τους δύο πρωταγωνιστές να κινούνται μεταξύ διαφορετικών διαστάσεων, βρίσκοντας τελικά τη λύση στο παράξενο αδιέξοδό τους.
Κάπως έτσι πέρασαν 3 χρόνια για τον νέο κύκλο και γεννήθηκε στον τηλεθεατή η απορία τι θα μπορούσε να περιμένει σε ό,τι αφορά τη συνέχεια της συγκεκριμένης ιστορίας. Κι όμως, η 2η σεζόν δε χάνει σε πρωτοτυπία κι έρχεται να καταπιαστεί με ένα άλλο παράδοξο: το ταξίδι στο χρόνο. Τέσσερα χρόνια μετά από τα γεγονότα της 1ης σεζόν, η Νάντια, λίγο πριν από τα 40α γενέθλιά της, επιστρέφει τυχαία με το τρένο 6 στο παρελθόν και συγκεκριμένα στο έτος 1982 κι όχι μόνο αυτό, αλλά βρίσκεται παγιδευμένη στο σώμα της μητέρας της που μάλιστα είναι έγκυος σε εκείνη. Από την πλευρά του, ο Άλαν, με το ίδιο τρένο, «ταξιδεύει» στο Ανατολικό Βερολίνο του 1962, ενώ δρα και βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια της γιαγιάς του.
Tα ταξίδια στο χρόνο είναι ένα ιδιαίτερα αγαπημένο θέμα της επιστημονικής φαντασίας κι εδώ χρησιμοποιείται κάπως χαλαρά με τρόπο που θυμίζει το Quantum Leap (αμερικανική σειρά επιστημονικής φαντασίας που προβλήθηκε από το 1989 μέχρι το 1993). Πέρα από τα ταξίδια στον χρόνο, η σειρά πραγματεύεται και την εναλλαγή σωμάτων.
Κι ενώ η αιτία για τα γεγονότα του α’ κύκλου είναι περισσότερο πολύπλοκη και σχετίζεται με το ότι η ζωή τόσο της Νάντιας όσο και του Άλαν δεν έχει κανένα νόημα, στον β’ κύκλο τα πράγματα φαίνεται να είναι λίγο πιο ξεκάθαρα, τουλάχιστον ως προς αυτό. Ειδικά για την Νάντια γνωρίζουμε, ήδη από τα πρώτα επεισόδια της σειράς, πως κουβαλά ένα τραυματικό παρελθόν κι έχει μια ιδιαίτερα προβληματική σχέση με την μητέρα της. Ο Άλαν βρίσκεται πάντοτε περισσότερο στο παρασκήνιο, αλλά φαίνεται να συνδέεται με την Νάντια μέσα από τα τραύματά τους και κινείται σε παρόμοιο μοτίβο με αυτή.
Οι δυο τους, με κάθε τους ταξίδι στο παρελθόν συγκεντρώνουν διάφορα στοιχεία και καλούνται να λύσουν ποικίλα ζητήματα για να πετύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Φυσικά, κάθε προσπάθεια να αλλάξουν το παρελθόν αποδεικνύεται μάταιη και φτάνει να έχει ως και ακραίες επιπτώσεις. Στο τέλος, οι δύο ήρωες καλούνται να ζήσουν με τα τραύματά τους και -όσο γίνεται- να τα θεραπεύσουν.
Η 2η σεζόν είναι ψυχεδελική, έχει γρήγορο ρυθμό, ωραίες μουσικές και ο χαρακτήρας της Νάντιας παραμένει εκρηκτικός, μα και γοητευτικά χαλαρός, όπως ακριβώς και στον 1ο κύκλο. Τα vibes του ’80 μάς ταξιδεύουν πειστικά σε μια άλλη εποχή και ορισμένες σκηνές είναι απίστευτα ευφάνταστες. Και οι δύο κύκλοι είναι ιδιαίτερα καλοί και θέτουν τον πήχη ψηλά, αλλά ο πρώτος φαίνεται να είναι κατά τι πιο μεστός και άψογα ολοκληρωμένος. Όχι πως το νόημα χάθηκε στην 2η σεζόν, αλλά ο 1ος κύκλος υπήρξε σαφώς περισσότερο καθηλωτικός. Πάντως, δε γίνεται να μην αναφέρουμε και την εξαιρετική μουσική του Joe Wong που αξίζει να τσεκάρετε.
Η ιστορία αναμένεται να ολοκληρωθεί σε τρεις κύκλους, όπως ήταν και η αρχική πρόθεση της Lyonne. Ας μη ξεχνάμε πως πρόκειται για μια σειρά ιδιαίτερα προσωπική για την ίδια με συμβολισμούς που είναι εμπνευσμένοι από τη ζωή της.
Παρόλα αυτά, το Netflix δεν έχει κάνει, προς το παρόν, κάποια επίσημη ανακοίνωση για την επόμενη σεζόν, οπότε βρισκόμαστε σε αναμονή…
Leave a Reply