Δεν είναι η πρώτη φορά που το ARTville ασχολείται με μία από τις δημιουργίες του σκηνοθέτη Wong Kar-Wai, αφού πριν από λίγο μόλις καιρό κάναμε αφιέρωμα στη γνωστότερη ίσως ταινία του, το Chungking Express.
Το σημερινό μας άρθρο επικεντρώνεται σε μία από τις λιγότερο γνωστές στο κοινό ταινίες του, παρά το γεγονός ότι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα του αριστουργήματα: ο λόγος για τις Άγριες μέρες μας/Days of being wild που γυρίστηκε το 1990. Η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί το πρώτο μέρος μιας νοητής τριλογίας που συνεχίστηκε με το εξαιρετικό In the mood for love (2000) και ολοκληρώθηκε με το φουτουριστικό 2046 (2004).
Η ταινία αποτελεί ένα flashback στο Χονγκ Κονγκ του 1960. Το καλοκαίρι σ’αυτή την πόλη είναι υγρό και θερμό και αντικατοπτρίζεται σχεδόν ανυπόφορο στις οθόνες μας. Στα στενά, σαν κλουβιά, διαμερίσματα οι άνθρωποι ασφυκτιούν από τη ζέστη με τα λιγοστά ρούχα να κολλούν στο σώμα τους από τον ιδρώτα. Οι θεατές βλέπουν τους ήρωες του φιλμ να πασχίζουν να δροσιστούν με βεντάλιες και ανεμιστήρες: τα μόνα μάλιστα στοιχεία της ταινίας που καταφέρνουν να σπάσουν την άβολη σιωπή των αδιέξοδων συναισθημάτων και σχέσεων που τελικά δε θα οδηγήσουν πουθενά.
Κεντρικός ήρωας της ταινίας είναι ο Γιάντι: ένας αλαζόνας και τεμπέλης νεαρός που δεν έχει κανένα ιδιαίτερο ταλέντο και καμιά φιλοδοξία. Ο Γιάντι μεγαλωμένος από τη θετή του μητέρα με την οποία έχει μια προβληματική σχέση και δίχως να έχει συναντήσει ποτέ τους αληθινούς του γονείς, αποφεύγει τις δεσμεύσεις με αποτέλεσμα να αλλάζει συχνά ερωμένες, οι οποίες και ακολουθούν μια μελαγχολική πορεία μετά από αυτόν. Στη ταινία, βλέπουμε να συνάπτει πρώτα δεσμό με την Σου που υποκύπτει σε αυτόν μετά από πολιορκία του, όμως την αφήνει μόλις εκείνη του ζητά να παντρευτούν. Η κοπέλα, πληγωμένη, δυσκολεύεται να τον ξεπεράσει και κάνει απέλπιδες προσπάθειες να επανασυνδεθεί μαζί του.
Από τα πλέον γοητευτικά σημεία της ταινίας είναι όταν η Σου συναντά έναν ευαίσθητο αστυνόμο που ήθελε πάντοτε να γίνει καπετάνιος. Εκείνος τη συνοδεύει κατά τις βραδινές της περιπλανήσεις και τη βοηθά να περάσουν πιο εύκολα οι ώρες ως το επόμενο πρωί. Ο αστυνόμος την ερωτεύεται και επί ματαίω θα περιμένει τηλεφώνημά της.
Το ζήτημα είναι πως όταν η Σου αποφασίσει να τηλεφωνήσει, εκείνος δε θα είναι εκεί για να απαντήσει – μοτίβο που επαναλαμβάνεται στο In the mood for love, που ουσιαστικά ακολουθεί την μετέπειτα ζωή της κοπέλας.
Στη συνέχεια της ταινίας ο Γιάντι γνωρίζει τη Λούλου, μια όμορφη κι εξωστρεφή χορεύτρια. Ωστόσο, ούτε και η δική τους σχέση θα προχωρήσει από τη στιγμή που η νεαρή κοπέλα θα θελήσει να έχει κάτι πιο σοβαρό μαζί του. Έτσι κι αλλιώς, ο Γιάντι ενδιαφέρεται κυρίως να βρει την φυσική του μητέρα και γι’αυτό το λόγο θα ξεκινήσει για ένα μεγάλο ταξίδι που τελικά θα αποδειχθεί μοιραίο και καθοριστικό.
Με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, ο σκηνοθέτης καταφέρνει να καθιερωθεί στο διεθνές κινηματογραφικό στερέωμα και εγκαινιάζει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά και τις τεχνικές που τον κάνουν να ξεχωρίζει, σαν σκηνοθετική παρουσία, ως και σήμερα. Έτσι, δημιουργεί μια ταινία που κυμαίνεται ανάμεσα στην προσωπική του αισθητική και μιαν ατμόσφαιρα φιλμ νουάρ. Εμφανώς επηρεασμένος από τον Γκοντάρ κατασκευάζει ένα κινηματογραφικό σύμπαν με γαλλικές και αμερικανικές επιρροές, όπου διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο τα συναισθήματα, η τύχη και τα αδιέξοδα των ανθρώπινων σχέσεων μέσα από ήρωες κυνικούς, μελαγχολικούς ή/και ρομαντικούς που ζουν απερίσκεπτα και περιθωριακά κατά την ατίθαση δεκαετία του ’60.
Είναι επίσης σημαντικό να αναφερθεί ότι με τις Άγριες μέρες μας εγκαινιάζεται και η συνεργασία του Καρ-Γουάι με τον διευθυντή φωτογραφίας Κρίστοφερ Ντόιλ και κάπως έτσι ξεκινά και η φιλοσοφία της «κάμερας στο χέρι».
Cast: Λέσλι Τσενγκ, Μάγκι Τσενγκ, Καρίνα Λάου, Αντι Λάου, Τόνι Λιούνγκ
Very cool. I love this blog.