Ο Νοέμβρης 9 είναι ένα από τα μυθιστορήματα της Colleen Hoover που ανυπομονούσα να διαβάσω, αφού το premise του βιβλίου μού είχε φανεί αρκετά ενδιαφέρον: δύο νέοι που ερωτεύονται και συναντιούνται μία φορά τον χρόνο για να περάσουν ολόκληρη τη μέρα μαζί χωρίς να έχουν καμία επικοινωνία κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης χρονιάς. Βεβαίως, δεν πρόκειται για μία πλοκή που δεν έχουμε ξανασυναντήσει και προσωπικά, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν η ταινία One Day με την Anne Hathaway και τον Jim Sturgess, η οποία βασίζεται με τη σειρά της στο ομώνυμο βιβλίο του David Nicholls.
Επιστρέφοντας στο μυθιστόρημα, (ακολουθούν spoilers) η Hoover εστιάζει για άλλη μια φορά σε δύο χαρακτήρες: το πρωταγωνιστικό ζευγάρι. Η πλοκή αφορά τη Φάλον, μία 18χρονη κοπέλα της οποίας η ζωή άλλαξε οριστικά όταν σε ηλικία 16 ετών το σώμα και η ψυχή της τραυματίστηκαν καθοριστικά από μία πυρκαγιά. Η Φάλον αποφασίζει να εγκαταλείψει το Λος Άντζελες και να μετακομίσει στην Νέα Υόρκη προκειμένου να κάνει μία νέα αρχή και να διεκδικήσει εκ νέου μία καριέρα στην ηθοποιία. Ωστόσο, μία μέρα πριν από την μετακόμισή της, την 9η Νοεμβρίου – μέρα που σηματοδοτεί και την επέτειο της φωτιάς – συναντά τον φιλόδοξο και συνομήλικό της Μπεν, έναν ανερχόμενο συγγραφέα που προσπαθεί να βρει την έμπνευση για το πρώτο του μυθιστόρημα.
Η Φάλον και ο Μπεν περνούν μία εκπληκτική μέρα μαζί και μία ισχυρή έλξη αναπτύσσεται γρήγορα ανάμεσά τους. Έτσι, κάνουν την εξής συμφωνία: αποφασίζουν να συναντιούνται μία φορά τον χρόνο μέχρι τα 23 τους, οπότε και θα αποφασίσουν αν θα ερωτευτούν ο ένας τον άλλο και ουσιαστικά, αν θα μείνουν μαζί για πάντα. Στο μεταξύ, ο Μπεν θα δουλεύει πάνω στη συγγραφή της ιστορίας τους και η Φάλον θα πρέπει να ξεπεράσει τα όρια του εαυτού της. Πιστοί στη συμφωνία τους, συναντιούνται μέσα στα χρόνια με όλες τις αλλαγές που σημειώνονται στη ζωή τους – θετικές ή αρνητικές. Μέχρι που η Φάλον ανακαλύπτει κάτι που θα την κάνει να αμφιβάλλει για όλα και κυρίως, για την αγάπη του Μπεν.
Όσον αφορά τα προβληματικά σημεία του βιβλίου: οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι και σε αυτό το μυθιστόρημα απλώς διεκπεραιωτικοί. Δεν έχουν ιδιαίτερο βάθος, δεν εξελίσσονται και υπάρχουν είτε για να περιστοιχίσουν τους πρωταγωνιστές είτε για να συνδράμουν στην προώθηση της πλοκής. Δυστυχώς και οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες δεν εξελίσσονται ιδιαίτερα ως και το τέλος του βιβλίου. Ιδιαίτερα η Φάλον φαίνεται να αισθάνεται ακόμα άσχημα για τον εαυτό της όταν φτάνουμε στις τελευταίες σελίδες και η όποια της αυτοπεποίθηση προέρχεται μόνο από την επιβεβαίωση του Μπεν. Από την άλλη, η συμπεριφορά του Μπεν προβληματίζει σε πολλά σημεία, τόσο για όσα κρύβει από τη Φάλον μέχρι το τέλος της ιστορίας όσο και για συγκεκριμένες του επιλογές, όπως ήταν η δημιουργία ερωτικής σχέσης με τη σύζυγο του αδερφού του που είχε χάσει τη ζωή του πρόσφατα και με ιδιαίτερα τραγικό τρόπο.
Όσον αφορά την ιστορία καθαυτή, διαβάζεται εξαιρετικά εύκολα και γρήγορα, αν και από ένα σημείο και μετά, αρχίζει να κουράζει. Ειδικά το κεφάλαιο με τη συνάντηση του ζευγάριου στο μπαρ είναι ως και κακό και εξελίσσεται παράξενα. Βέβαια, το τέλος του βιβλίου ικανοποιεί τους ρομαντικούς αναγνώστες με το καλό του τέλος, που φαίνεται να αποτελεί μοτίβο στα μυθιστορήματα της Hoover – τουλάχιστον σε όσα έχω διαβάσει.
Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται ευχάριστα χωρίς ωστόσο να αποτελεί κάτι ξεχωριστό. Δε θα το ξαναδιάβαζα και μπορώ να πω πως ήταν κατώτερο των προσδοκιών μου.
Ο Νοέμβρης 9 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δίοπτρα.