Όταν μιλάμε για το «Είμαι ακόμα εδώ», το πρώτο πράγμα που πρέπει να μας έρχεται στο μυαλό είναι ότι πρόκειται για ένα βιβλίο – φαινόμενο.
Συγγραφέας του είναι μία νεαρή Γαλλίδα, η Clelie Avit που κατάφερε να κερδίσει το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενης Συγγραφέα με το συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Το εντυπωσιακότερο όλων είναι πως 29 διάσημοι εκδοτικοί οίκοι ανά τον κόσμο διεκδίκησαν και τελικά, αγόρασαν τα δικαιώματα της έκδοσης του μυθιστορήματος, προτού καν κυκλοφορήσει στη Γαλλία. Ανάμεσά τους οι Mondatori (Ιταλία) Hodder & Stoughton (Αγγλία), Grand Central Publishing (Αμερική), Lindhardt & Ringhof (Γερμανία). Στην Ελλάδα, το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Mamaya – μία σχετικά νέα προσθήκη στο χώρο των εκδόσεων που ωστόσο, έχει καταφέρει να κεντρίσει την προσοχή με το δυναμισμό και τις έξυπνες επιλογές της.
Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι πανέμορφο – κι ήταν κι εκείνο που μου τράβηξε την προσοχή. Φυσικά, ακολούθησε η σύνοψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Όσον αφορά την ελληνική μετάφραση, είναι αξιοπρεπέστατη και καλοδουλεμένη φωτίζοντας τα σωστά σημεία ενός, ούτως ή άλλως, καλογραμμένου βιβλίου.
Το «Είμαι ακόμα εδώ» είναι ένα τρυφερό μυθιστόρημα που μπορεί να διαβαστεί απνευστί – ακόμα και αν δεν θεωρείτε τους εαυτούς σας τους πλέον ρομαντικούς ανθρώπους στον κόσμο. Μιλά για τη σαρωτική δύναμη του έρωτα, τη τάση του να εμφανίζεται ακόμα και στις χειρότερες των περιστάσεων, τα ηθικά διλήμματα που μπορεί να ξεπηδήσουν στη ζωή του καθενός, τη σημασία που μπορεί να έχει μία λάθος στροφή – ή μια λάθος στιγμή για μια ανθρώπινη ζωή – ή και περισσότερες, τη σπουδαιότητα που έχει τελικά η ανθρωπιά και η ουσιαστική επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους.
Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη, μόνο που η συγγραφέας μιλά από τη σκοπιά αμφότερων των πρωταγωνιστών του βιβλίου εναλλάσσοντας τα κεφάλαια , ενώ κάπου προς το τέλος (ή την αρχή) της ιστορίας ενώνει τις φωνές των δύο ηρώων.
Ο χώρος που εκτυλίσσεται η δράση είναι ένα νοσοκομείο – με γκρίζους τοίχους και άβολα, πλαστικά καθίσματα, με γιατρούς που δε νοιάζονται και με γιατρούς που προσπαθούν, με μιαν ενοχλητική ρουτίνα που ρημάζει το ψυχισμό των μακρά νοσηλευομένων ασθενών κι ένα ραδιόφωνο που πασχίζει να γεμίσει την παγερή ησυχία των νοσοκομειακών δωματίων.
Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα, η μοίρα παίζει για άλλη μια φορά παράξενα παιχνίδια και διασταυρώνει με ασυνήθιστο τρόπο τις ζωές δύο ανθρώπων. Από την μία, υπάρχει η Ελζά – μια νεαρή γυναίκα που βρίσκεται για πολλούς μήνες σε κώμα στο δωμάτιο 52 έπειτα από ένα σοβαρό ατύχημα που είχε κάνοντας το αγαπημένο της άθλημα. Η Ελζά αναπνέει με μηχανική υποστήριξη, κι ενώ οι θεράποντες γιατροί και η οικογένειά της έχουν χάσει κάθε ελπίδα ανάνηψής της, σκεπτόμενοι σοβαρά την αποσύνδεση των μηχανημάτων της, εκείνη αρχίζει να ακούει και να αντιλαμβάνεται όσα συμβαίνουν γύρω της – μόνο που κανείς δεν είναι σε θέση να το γνωρίζει.
Τότε, εισβάλλει στη ζωή –και το δωμάτιο- της ο Τιμπό, του οποίου ο αδερφός νοσηλεύεται στο δωμάτιο 55 έπειτα από ένα ατύχημα που προκάλεσε οδηγώντας υπό την επήρεια μέθης, αφαιρώντας κατά αυτό τον τρόπο και τις ζωές άλλων ανθρώπων. Ο Τιμπό βρίσκει παρηγοριά στην ησυχία του δωματίου της Ελζά στην οποία και μιλάει ανελλιπώς, με αποτέλεσμα εκείνη αρχίζει να αποζητά όλο και περισσότερο την παρουσία του. Έτσι, αναπτύσσεται μια ιδιόρρυθμη σχέση ανάμεσά τους που καταφέρνει ως την κορύφωση της ιστορίας να αποκτήσει πολλές προεκτάσεις.
Το οπισθόφυλλλο αναφέρει:
Αυτή έχει πέσει σε κώμα έπειτα από ένα σοβαρό ατύχημα και νοσηλεύεται στο δωμάτιο 52.
Αυτός, συναισθηματικά βασανισμένος και πληγωμένος συνοδεύει τη μητέρα του στο νοσοκομείο για να επισκεφτεί τον αδελφό του, που έχει τραυματιστεί σε αυτοκινητικό ατύχημα και βρίσκεται στο δωμάτιο 55.
Αυτή, εδώ και λίγες μέρες, μπορεί να ακούει, αλλά κανείς δεν το καταλαβαίνει.
Αυτός αρνείται να δει τον αδελφό του και προσπαθώντας να ξεφύγει, μπαίνει στο λάθος δωμάτιο. Στο δωμάτιο 52 όπου επικρατεί απόλυτη ησυχία και μυρίζει γιασεμί.
Οι μοναξιές τους συναντιούνται με έναν αλλόκοτο τρόπο.
Αυτός τη βλέπει.
Αυτή τον φαντάζεται.
Αυτός της μιλάει.
Αυτή τον ακούει.
Θα μπορούσε να είναι ο πρίγκιπας του παραμυθιού. Στην πραγματική ζωή, όμως, η ωραία κοιμωμένη δε ξυπνάει με ένα φιλί.
Ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό και το συνιστώ ανεπιφύλακτα!