Καλησπέρα σε όλους και καλή εβδομάδα!
Το ARTville, έπειτα από καιρό σιωπής, επιστρέφει εγκαινιάζοντας μια καινούρια ενότητα – και ο τίτλος τα λέει όλα.
Για σήμερα, λοιπόν, “Η τιμωρία των πρωτόπλαστων”.
Στίχοι/Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Ερμηνεία: Φοίβος Δεληβοριάς
Άλμπουμ: Η Παρέλαση (1989)
Στίχοι:
Περνάει έν’ αυτοκίνητο κι ακούω χειροκροτήματα
γυρνάω το κεφάλι μου: κανείς…
Πώς ξέφτισαν τα όνειρα, πώς ξέφτισε η άνοιξη
Κι ω, θε μου, πώς ξεφτίσαμε κι εμείς…
Γελοίοι μαραθώνιοι, μαγείες δίχως άγγιγμα
που σβήνονται μαζί με τη βροχή…
και ξάφνου οι μελωδίες τους, εφιαλτικά αισιόδοξες
μας δίνουνε μια λύση στη στιγμή
Αγάπη μου, αγάπη μου, πως μείναμε ολομόναχοι
έξω απ’ αυτόν τον κόσμο το φτιαχτό
κρατώντας μόνο πρόσωπα, ιδέες και συνθήματα
και μιαν αγάπη για ανταλλακτικό.
Η αλήθεια στέκει ολόγυμνη μπροστά στα άδεια μάτια μας,
πού είν’ οι γλυκές στιγμές των σινεμά;
Κράτα γλυκά το χέρι μου με γνώριμο ανατρίχιασμα
σ’ αυτού του τραγουδιού την ξενιτιά.
Απολαύστε το. Πιστεύω ότι μπορεί να σας φτιάξει την μέρα.
Για την ιστορία, η “Παρέλαση” είναι ο πρώτος δίσκος του Φοίβου Δεληβοριά. Ήταν μόλις 15 ετών και είχε ήδη τις ευλογίες του Μάνου Χατζιδάκι.
Οι “χατζιδακικές” επιρροές στην μουσική του συγκεκριμένου δίσκου είναι πολλές και εντοπίζονται και σ’αυτό το τραγούδι. Όσο για τους στίχους, προσωπικά με παραπέμπουν αρκετά στην ποίηση του Σκαρίμπα, αλλά πρόκειται για μία καθαρά προσωπική εκτίμηση….