Πριν από λίγες μέρες, τέλειωσα το Ταχυδρομείο του Τσαρλς Μπουκόφσκι – το τέταρτο, κατά σειρά, βιβλίο που έχω διαβάσει από τον συγκεκριμένο συγγραφέα, αφού έχουν προηγηθεί τα: Τοστ Ζαμπόν, Βρώμικος Κόσμος & Χόλυγουντ. Στις μέρες μας, η γραφή του Μπουκόφσκι είναι γνωστή στους περισσότερους, ενώ μιλάμε για έναν συγγραφέα μάλλον των άκρων, με άλλους να τον λατρεύουν κι άλλους να μην τον αντέχουν. Σε γενικές γραμμές, η γραφή του Μπουκόφσκι μπορεί να χαρακτηριστεί ωμή και ειλικρινής, αθυρόστομη με τους εξωραϊσμούς να απουσιάζουν και το ύφος να είναι συνήθως προσωπικό και άμεσο.
Στο Ταχυδρομείο, συναντάμε για άλλη μια φορά το λογοτεχνικό alter ego του συγγραφέα, τον Χένρι Τσινάσκι. Ο Χένρι πιάνει δουλειά ως υπάλληλος στο ταχυδρομείο και περιγράφει με καυστικό και σαρκαστικό τρόπο την καθημερινότητά του στη δουλειά, αλλά και την αηδία του για αυτή. Ο Χένρι είναι μέθυσος και γυναικάς, ενώ περνάει τον ελεύθερο του χρόνο σπαταλώντας όλα του τα χρήματα σε στοιχήματα στον ιππόδρομο. Τα βιβλία του Μπουκόφσκι βρίθουν αυτοβιογραφικών αναφορών, ωστόσο το Ταχυδρομείο μπορεί να χαρακτηριστεί με άνεση το περισσότερο αυτοβιογραφικό, αφού και ο ίδιος ο συγγραφέας εργάστηκε ως τα 49 του χρόνια στο ταχυδρομείο.
Οι περιπέτειες του Τσινάσκι είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, κωμικοτραγικές και περιγράφουν, μεταξύ άλλων, όχι μόνο τη σχέση του με τις γυναίκες, αλλά και με την πατρότητα και τελικά, με την ίδια την κοινωνία. Βέβαια, παρά το κωμικό και ειρωνικό ύφος του Μπουκόφσκι, το Ταχυδρομείο δεν παύει να είναι μια ιστορία που στο τέλος αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση και ίσως ακόμα και μια αόριστη λύπη.
Το βιβλίο διαβάζεται εύκολα και γρήγορα, όπως και τα περισσότερα του συγκεκριμένου κατά την άποψή μου. Οι λάτρεις του Μπουκόφσκι θα το αγαπήσουν οπωσδήποτε, αφού περιέχει όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία της γραφής του, μα υπάρχει και κάτι ακόμα που καθιστά την περίπτωση του Ταχυδρομείου εξαιρετικά ενδιαφέρουσα: ο τρόπος που ο συγγραφέας περιγράφει την πραγματικότητα στο ταχυδρομείο και τις συνθήκες που επικρατούσαν εκεί μπορεί να ληφθεί υπόψιν ως μία εξαιρετικά καυστική κριτική σε έναν από τους σημαντικότερους κρατικούς οργανισμούς της Αμερικής κατά την εποχή εκείνη.
Το Ταχυδρομείο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.