Από τη στιγμή που επέστρεψα, μόνιμα πλέον, στο πατρικό μου, βρέθηκα ανάμεσα σε παλιά βιβλία, γνώριμους ήρωες και ειπωμένες ιστορίες. Κάποια στιγμή, τα συγκέντρωσα σε στοίβες προσπαθώντας να αποφασίσω ποια θα τοποθετηθούν στις βιβλιοθήκες και ποια θα μαζευτούν σε σακούλες και κουτιά, αδιαφορώντας περαιτέρω για τη τύχη τους. Βέβαια, τα μισά απ’αυτά τα διάβασα ξανά και κάπως έτσι κρίθηκε και η κατάληξή τους.
Το σημερινό άρθρο αφορά ένα από εκείνα τα βιβλία και συγκεκριμένα το νεοελληνικό μυθιστόρημα, «Ου μπλέξεις» του Άρη Σφακιανάκη (εκδ. Κέδρος – 2011). Το συγκεκριμένο βιβλίο, λοιπόν, ξανάπεσε στα χέρια μου έπειτα από πολλά χρόνια (περίπου 6) και η αλήθεια είναι ότι δε θυμόμουν σχεδόν τίποτα για την υπόθεσή του πέρα από ελάχιστα πράγματα.
Εστιάζοντας, καταρχάς, στην πρώτη εντύπωση συναντάμε ένα βιβλίο με αβανταδόρικο και μάλλον ελκυστικό, για τον αναγνώστη, τίτλο κι ένα προσεγμένο εξώφυλλο για την επιλογή του οποίου, απ’ότι διάβασα, έγινε ειδικός διαγωνισμός. Σε επίπεδο πωλήσεων πήγε πολύ καλά – εγώ έχω στα χέρια μου ένα από τα αντίτυπα της τέταρτης χιλιάδας. Κατά τα άλλα, το οπισθόφυλλο σπεύδει να ενημερώσει τον αναγνώστη ότι ο ήρωας του «Δεν ήξερες… δε ρώταγες!» (εκδ. Κέδρος – 1998) επιστρέφει μετά από 13 χρόνια με νέες περιπέτειες. Ο ήρωας – συγγραφέας, όπως μαθαίνουμε, έχει μια ήσυχη ζωή, είναι διαζευγμένος κι έχει μια κόρη που περνά μια κλασική εφηβεία. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω διαβάσει το πρώτο βιβλίο, ώστε να εντοπίσω τους συνδετικούς κρίκους ανάμεσα στα δύο βιβλία, αλλά είναι ένα γεγονός που δεν επηρεάζει καθόλου την ανάγνωση του δεύτερου μυθιστορήματος – δε πέφτει σε κενά ο αναγνώστης ή κάτι τέτοιο, αφού κρατώντας τον ίδιο ήρωα πλάθει μια εντελώς νέα ιστορία με αναφορές, όπου αυτό χρειάζεται, στο παρελθόν του.
Εν πάση περιπτώσει, ο ήρωας του βιβλίου ονόμαζεται Παρθένιος Σατανάκης (ουσιαστικά πρόκειται για την αστεία παράφραση του πραγματικού ονόματος του συγγραφέα), βρίσκεται σε μια αποτυχημένη σχέση με μια ηθοποιό και περνάει κρίση μέσης ηλικίας. Οι φίλοι του τον πείθουν να μπλεχτεί στα δίχτυα του facebook (θυμηθείτε ότι μιλάμε για το 2011 που ήταν και η εποχή έξαρσής του, αλλά και η εποχή που ”έσκασε” η οικονομική κρίση) αναζητώντας όχι μόνο κάποιο ενδιαφέρον στην μονότονη ζωή του, αλλά και μια καινούρια μούσα. Μετά από ορισμένες ανεπιτυχείς και τραγελαφικές συναντήσεις, γνωρίζει μια όμορφη νεαρή φοιτήτρια, τη Φανή που σπουδάζει θεατρολογία στο Παρίσι και φαίνεται να διαφέρει από τις υπόλοιπες. Οι δυο τους ζουν έναν έρωτα στα πρότυπα του κινηματογράφου στην πόλη του φωτός και τη Βενετία. Όλα αυτά έρχονται να καταρριφθούν τη στιγμή που η κοπέλα έρχεται στην Αθήνα για να συγκατοικήσουν. Από αυτό το σημείο και μετά, ο συγγραφέας φαίνεται να βάζει στο στόχαστρό του τον έρωτα και τη συμβίωση στα πλαίσια της σημερινής εποχής.
Εντάξει, η αλήθεια είναι πως ήμουν ανέκαθεν επιφυλακτική απέναντι στην νεοελληνική πεζογραφία, αλλά αυτό το βιβλίο έμελλε να με ξαφνιάσει ευχάριστα. Δεν μιλάμε, βέβαια, για ένα ”βαρύ” βιβλίο με φιλοσοφικές αλήθειες και αναλύσεις περί ζωής, αλλά είναι εξαιρετικά ευχάριστο, κεφάτο και διαβάζεται απνευστί.
Η αφήγησή του είναι πρωτοπρόσωπη, γεγονός που το κάνει άμεσο και καθόλου κουραστικό με τα αυτοβιογραφικά στοιχεία να είναι πολλά. Το βιβλίο είναι στο σύνολό του διασκεδαστικό, ευφυές και γρήγορο με έντονο αυτοσαρκασμό και πολύ χιούμορ. Οι διάλογοι είναι ρεαλιστικοί, η υπόθεση είναι σύγχρονη και έξυπνη και οι σελίδες κυλούν απολαυστικά.
Αν δηλαδή κάποιος αναζητά ένα βιβλίο προκειμένου να ”ξεχαστεί” ή να χαλαρώσει έπειτα από μια δύσκολη μέρα, τότε αυτό είναι ό,τι πρέπει. Είναι ακόμα κατάλληλο για ένα ταξίδι ή για το καλοκαίρι – ένα κεφάτο βιβλίο που το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Αν θα διαβάζα κι αλλά βιβλία του ίδιου συγγραφέα αν μου δινόταν η ευκαιρία; Σίγουρα.
Ο Άρης Σφακιανάκης γεννήθηκε το 1958 στο Ηράκλειο Κρήτης και σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Το πρώτο του βιβλίο ήταν μια σειρά διηγημάτων με το τίτλο «Όταν βρέχει και φορά παπούτσια κόλετζ» και κυκλοφόρησε το 1981 από τις εκδόσεις Κέδρος. Από τότε, έχει γράψει αρκετά μυθιστορήματα και μετρά αρκετές συμμετοχές σε συλλογικά έργα. Επίσης, έχει ασχοληθεί εκτενώς με την μετάφραση και το σενάριο. Ζει στην Αθήνα, εργάζεται ως ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας κι έχει μια κόρη.