Το τέλος κάθε χρονιάς βρίσκει τους περισσότερους ανθρώπους σε αναστάτωση. Ξαφνικά όλοι τρέχουν να ‘’κλείσουν’’ υποθέσεις που εκκρεμούν, θυμούνται όσα δεν ολοκλήρωσαν μέσα σε 12 μήνες και προσπαθούν για το καλύτερο (κοινώς να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα), τακτοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερες υποχρεώσεις και ταυτοχρόνως θέτοντας –νοερώς ή γραπτώς- τους στόχους τους για το επερχόμενο έτος. Κι είναι καλά όλα αυτά και φυσικά και επόμενα, αλλά αφενός νιώθω πως κατά αυτό το τρόπο χάνουμε την ουσία των εορταστικών ημερών και την ευκαιρία που μας δίνουν να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα, να περάσουμε περισσότερο χρόνο με ανθρώπους που θέλουμε και βέβαια, να ξεκουραστούμε. Κι όλα τούτα, φυσικά, είναι μικρές πολυτέλειες –κι ας μην το συνειδητοποιούμε πάντοτε- διότι δεν έχουν όλοι την ίδια δυνατότητα. Αφετέρου, δεν έγινε και κάτι τραγικό αν έχουμε αφήσει πράγματα στην μέση κι αν δεν έχουμε προλάβει να κλείσουμε όλους τους λογαριασμούς μας. Εξάλλου, οι ανοιχτές υποθέσεις είναι κι αυτές δείγμα μιας ζωής, μιας κατάστασης που συνεχίζεται.
Από κει και πέρα, πολλοί προχωρούν σε μια ανασκόπηση της χρονιάς που τελειώνει, ώστε να κάνουν τον απολογισμό της. Και σε αυτή την περίπτωση, φυσικά, τα πράγματα είναι σχετικά, αφού κάποιοι προχωρούν σε μια εκτενή ανάλυση του έτους (που περιλαμβάνει αποτυχίες, επιτυχίες, φιλίες, σχέσεις, ποιος ήρθε και ποιος έφυγε, τι έγινε και τι δεν έγινε, ζητήματα καριέρας, υπαρξιακούς προβληματισμούς κι ούτω καθεξής) κι άλλοι αρκούνται σε μια πιο απλή και συμπερασματική ανασκόπηση του τύπου, ‘’Ήταν μια καλή χρονιά’’ ή ‘’Σκατά ήταν και φέτος’’.
Όπως και να’χει, πολλοί άνθρωποι, με την έλευση του νέου έτους, προσδοκούν πως τα προβλήματά τους θα εξαφανιστούν ως δια μαγείας. Θέματα σχέσεων θα λυθούν, αδιέξοδα θα προσπελαστούν και τίποτα δε θα θυμίζει πια μια παλιά και πιθανώς οδυνηρή κατάσταση. Το ζήτημα είναι πως μόλις οι γιορτινές μέρες περάσουν, οι κραιπάλες τελειώσουν και το ‘’κεφάλι’’ απ’το αλκοόλ ξεπεραστεί, η ζωή επανέρχεται δριμύτερη για να διαπιστώσει κανείς πως τα πάντα βρίσκονται εκεί ακριβώς όπου τα άφησε. Τα προβλήματα, εξάλλου, δε λύνονται ως διά μαγείας και λίγα είναι αυτά που συμβαίνουν, εάν εμείς δεν πάρουμε πρώτα την απόφαση να κάνουμε κάτι γι’αυτά.
Φυσικά το παρόν άρθρο δεν έχει σκοπό να στεναχωρήσει ή να προβληματίσει τον αναγνώστη. Μα, το καλύτερο είναι να είμαστε συνειδητοποιημένοι. Κανείς δε λέει πως η ζωή είναι χάλια ή πως τα πράγματα δεν μπορούν ν’αλλάξουν προς το καλύτερο. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε τη νέα χρονιά, την αρχή κάθε εβδομάδας ή κάθε μήνα γι’αυτό. Καταλαβαίνω πως έτσι σηματοδοτείται μια έναρξη κι αυτό από μόνο του διευκολύνει την κατάσταση, μα σ’αυτή την περίπτωση το σφάλμα είναι ότι μετά από λίγο καιρό τα παρατάμε και γυρνάμε σε γνωστές, κακές συνήθειες ή καταστάσεις που τρόπον τινά μας προσφέρουν μία αίσθηση ασφάλειας, ακόμα κι αν δεν μας αρέσουν ή δεν μας ωφελούν σε κάτι.
Το ζήτημα, ωστόσο, είναι να συνειδητοποιήσουμε πως ποτέ δεν είναι αργά για να κάνουμε την αρχή για την αλλαγή. Το πρώτο βήμα μπορεί να γίνει ανά πάσα ώρα και στιγμή – ακόμα κι αν είναι σε μια βδομάδα ή σε δυο χρόνια από τώρα. Το να περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή και τις σωστές συνθήκες για ν’αναλάβουμε δράση είναι μάλλον λάθος, αφού σχεδόν ποτέ η ζωή δεν είναι ιδανική – κι όταν αυτό τυχαίνει να συμβαίνει, τότε δε διαρκεί για πολύ. Για το λόγο αυτό, οφείλουμε να προσαρμοστούμε και κυρίως να γνωρίζουμε πως να ελισσόμαστε σε σχέση με τις επικρατούσες συνθήκες, ώστε να μπορούμε να δρούμε παράλληλα με αυτές.
Ας κρατήσουμε μονάχα αυτό: ακόμα κι αν οι πρώτες μέρες ή ακόμα και οι πρώτοι μήνες του χρόνου είναι άσχημοι, τότε αυτό δε σημαίνει πως όλα θα πάνε στράφι. Μπορούμε να βρούμε την αφορμή για την αλλαγή ανά πάσα στιγμή – αρκεί να πάρουμε την απόφαση και να βρούμε τη δύναμη γι’αυτό. Ποτέ δεν είναι αργά. Κι όσο δε γνωρίζουμε με σιγουριά αν θα υπάρχουμε αύριο, τόσο αυτό σημαίνει πως έχουμε στα χέρια μας όλο το χρόνο που χρειαζόμαστε για να πραγματοποιήσουμε όσα επιθυμούμε.
Καλή χρονιά!