Η εβδομάδα ξεκινάει με έναν πολύ όμορφο τρόπο κι ένα υπέροχο κείμενο. Σήμερα το ARTville έχει την τιμή να φιλοξενεί στη σελίδα του ένα ιδιαίτερα αισιόδοξο και με προσωπικό τόνο κείμενο, γραμμένο από τον Γιώργο Αντωνιάδη. Ο Γιώργος διατηρεί το δικό του blog με το όνομα La arte e liberta, στο οποίο και ανεβαίνουν καινούρια κείμενα σε τακτικότατη βάση. Στο La arte e liberta θα βρείτε κείμενα αισιόδοξα, με ωραίες ιδέες και προβληματισμούς, κείμενα σύγχρονα που άλλοτε βάζουν σε σκέψεις τον αναγνώστη κι άλλοτε σχηματίζουν ένα χαμόγελο στα χείλη του. Στη σελίδα του ιστολογίου στο facebook, μπορείτε να ενημερώνεστε για κάθε νέο κείμενο που ανεβαίνει, ακριβώς τη στιγμή που δημοσιεύεται.
Απολαύστε το κείμενο του Γιώργου παρακάτω. Τον ευχαριστώ θερμά.
Ένας υπέροχος κόσμος
Καθόμουν και χάζευα τα feed μου στο YouTube, όταν βρήκα ένα υπέροχο τραγούδι. Ένα τραγούδι που είχα πρώτο ακούσει στο Γυμνάσιο, στο μάθημα της μουσικής, και μου έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο μέχρι και σήμερα. Ένα τραγούδι συμβολικό, μα πάνω από όλα «στίγμα» στη ζωή μου. Το τραγούδι, λέγεται “What a wonderful world” (ένας υπέροχος κόσμος) και ερμηνεύεται από έναν εξαίσιο άνθρωπο. Ο τραγουδιστής είναι πολύ γλυκός και εκφραστικός, όμορφος και χαμογελαστός, αφού με μια τόσο υπέροχη στάση και ερμηνεία, σου περνάει πραγματικά γαλήνια μηνύματα. Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση όμως, τώρα που ξανά ακούω το τραγούδι, δεν είναι τόσο η υπέροχη αυτή ερμηνεία που έχω ακούσει τόσες φορές, αλλά το αμέσως κάτω σχόλιο. «He lived to see World War 1, World War 2, and the jim crow laws.. He still smiled and called the world “a wonderful world”. What a wonderful person.» (Έζησε για να δει τον Α’ και Β’ παγκόσμιο πόλεμο, και ο Jim Crow κυριαρχεί.. Ακόμα χαμογελούσε και αποκαλούσε τον κόσμο «έναν υπέροχο κόσμο». Τι υπέροχος άνθρωπος.) αναφέρει χαρακτηριστικά το σχόλιο. Εκ πρώτης όψεως, μου τράβηξε την προσοχή για να το διαβάσω και να το επεξεργαστώ. Στη συνέχεια όμως, μου προκάλεσε χιλιάδες συνειρμούς, συναισθήματα και σκέψεις. Για αρκετή ώρα σκεφτόμουν αυτόν τον άνθρωπο. Για το πόσα πράγματα είδε, τι εγκλήματα και τι παρανομίες έζησε, σε πόσα ρατσιστικά συμβάντα ήταν μάρτυρας, μα και πάλι δε δίσταζε να αποκαλεί τον κόσμο υπέροχο. Για να είμαι ειλικρινής, μου θύμισε λίγο τον εαυτό μου το τελευταίο διάστημα. Νιώθω πολύ χαρούμενος και ευγνώμων για όσα μου έχουν συμβεί, ακόμα και αν πέρασα δύσκολα. Ακόμα και αν χρειάστηκε σκληρή προσωπική δουλειά αλλά και επαγγελματική βοήθεια. Ωστόσο, καθημερινά νιώθω ευγνώμων για όσα μου συνέβησαν και μου συμβαίνουν. Μέσα σε ένα τραγούδι, συνοψίζεται ολόκληρη η κοσμοθεωρία ενός ανθρώπου. Ενός ανθρώπου που πράγματι έζησε τόσα πολλά, μα δε θέλει να το βάλει κάτω. Δε θέλει να παρατήσει τη ζωή, και δε δέχεται κανένας να του αλλάξει τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα. Για αυτόν, η ζωή είναι όμορφη έτσι όπως είναι και δε χρειάζεται καμία επιβεβαίωση. Σκεφτείτε, αν όλος ο κόσμος σκεφτόταν με αυτόν τον τρόπο. Αν όλος ο κόσμος, προσπαθούσε πέρα από τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες του, να δει το καλό. Να μην έβαφε το κόσμο «μαύρο» αλλά «άσπρο». Χωρίς ωστόσο να αποκλείει και όλες τις άλλες αποχρώσεις. Απλώς, να δίνει βάση στο άσπρο. Σε αυτό το υπέροχο χρώμα, μα υπέροχο χρώμα! Φανταστείτε, αν ο κόσμος δεν είχε ως προκαθορισμένο, κατασκευασμένο κατά την παιδική ηλικία, αρνητισμό και δε σκεφτόταν αρνητικά. Αν το ποτήρι δεν ήταν άδειο, αλλά ούτε και γεμάτο. Ήταν ακριβώς όσο νερό είχε. Δηλαδή, δεν έβαφε με άλλο νόημα τις λέξεις, δεν υπέρβαλλε και δεν προσπαθούσε ντε και καλά να δημιουργήσει προβλήματα. Πραγματικά, ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός. Θα ήταν διαφορετικός, όχι επειδή θα σταματούσαν να συμβαίνουν κακά πράγματα. Ούτε θα σταματούσαν οι πόλεμοι, η πείνα και η δυστυχία. Ούτε καν οι αρρώστιες. Ωστόσο, ο τρόπος που θα παρουσιαζόταν όλα αυτά τα προβλήματα θα ήταν ο ρεαλιστικός. Θα γινόντουσαν εγκάρδιες προσπάθειες για να σωθεί η ανθρωπότητα, απλώς επειδή θα βλέπαμε διαφορετικά τον κόσμο. Αυτό, είναι το μεγαλύτερο επιχείρημα αυτών που δεν πιστεύουν στο Θεό «Μα, αν υπάρχει Θεός, τότε γιατί υπάρχουν όλα αυτά τα κακά φαινόμενα» αναρωτιούνται και λένε συνεχώς. Χωρίς να παίρνω το μέρος κανενός, και χωρίς να προσηλυτίζω καμία άποψη, θα απαντούσα «Μα, υπάρχει. Είναι μέσα μας. Απλώς, η ανικανότητα σου να δεις διαφορετικά αυτόν τον υπέροχο κόσμο, σε εμποδίζει από να Τον δεις»
